بوسه های مغروق در بغلم کن
توی رمپ و لوپ اتوبان
جلوی پلیس صد و ده
تو بام تهران
تو آتلیه
منو ببوس
جلوی پلیس صد و ده
تو بام تهران
تو آتلیه
منو ببوس
skip to main |
skip to sidebar
در زندگی زخمهايی هست که مثل خوره در انزوا روح را آهسته می خورد و می تراشد.... و این زخم ها را نه فراموش که لذتشان می برم
