Shortbus
فیلم قابل تاملیه. متاسفانه فیلم قبلی کارگردانش(کامرون میچل) رو ندیدم، ولی این یکی جالب بود. یک خانم سکس تراپ که خودش دچار مشکل ارگاسم نشدنه (به خاطر مشکلات ذهنی ناشی از مورد تجاوز قرار گرفتن توسط پدرش) ، از طریق دو تا از مریضای گی اش با یه کلوب زیرزمینی آشنا می شه. فضای کلوب مبتنی بر آزادی روابط سکسی (از همه نوعش) تعریف شده. آشنایی شخصیت اول فیلم با شخصیتای تو کلوب که هر کدوم به نوعی مشکل دارن و امتحان راه های پیشنهادی( از خود ارضایی خیالی تا استفاده از دیلدو) منجر به از دست دادن ته مانده اعتقادات اخلاقیش می شه و نهایتا دل به هم آغوشی با یه زوج می ده. این وسط بقیه شخصیتا هم آخر فیلم مشکلشون حل می شه و خلاصه در و تخته جورمی شه
فیلم از لحاظ هنری جالبه، علیرغم اینکه برای رسوندن مطلب تمام روابط نشون داده شده(اونم با تماس مستقیم جلوی دوربین)، هنر کارگردانی و به خصوص تدوینش اینه که زمان و توالی صحنه هارو جوری تنظیم کرده که هیچ جنبه شهوانی تو فیلم نیست. یعنی فیلمی که رو لبه پورنو بودنه کاملا جنبه هنری پیدا می کنه. بازیگرای فیلم آماتورن(حداقل من هیچکدومشون رو نمی شناختم) و بازی های رئال ازشون گرفته شده که خیلی هم جسورانه اس، به خصوص نقش اول
کارگردان می خواد بگه چاره تمام مشکلات( محرومیت از حق طبیعی زن(ارگاسم)، بی میلی جنسی و غیره) رهایی از "ترس از تجربه های نکرده" در روایط سکسیه که معمولا زیر عنوان اصول اخلاقی قایم می شن. اما زیادی اغراق کرده، اونقدری که فرویدسیم مدرن، لیبرالیسم و کلا آزادی بی قید شرط روابط سکسی، تو این فیلم موج میزنه خبری از عشق نیست. فقط یه گوشه هایی از عشق بین دو تا گی رو نشون داده.(من با لغت همجنس باز برای گی مشکل دارم، خیلی وقتا رابطه ها جدی تر ازیه بازیه که بگیم همجنس "باز" ). کارگردان آزادی در روابط رو با هم آغوشی با یک نفر غیر از پارتنرهمیشگی( برای همه شخصیتا) نشون داده و به همین دلیل به مقوله سکس خیلی فیزیکی نگاه کرده و جایی برای رومنس باز نذاشته، جوری که روابط غیر ملموسه: یه زوج که در طول فیلم در آغوش همند و لبخند رضایت از لب خانم دور نمیشه، با همون لبخند ولی از نوع سخاونش پذیرای شخصیت اول فیلم می شن
فیلم از لحاظ هنری جالبه، علیرغم اینکه برای رسوندن مطلب تمام روابط نشون داده شده(اونم با تماس مستقیم جلوی دوربین)، هنر کارگردانی و به خصوص تدوینش اینه که زمان و توالی صحنه هارو جوری تنظیم کرده که هیچ جنبه شهوانی تو فیلم نیست. یعنی فیلمی که رو لبه پورنو بودنه کاملا جنبه هنری پیدا می کنه. بازیگرای فیلم آماتورن(حداقل من هیچکدومشون رو نمی شناختم) و بازی های رئال ازشون گرفته شده که خیلی هم جسورانه اس، به خصوص نقش اول
کارگردان می خواد بگه چاره تمام مشکلات( محرومیت از حق طبیعی زن(ارگاسم)، بی میلی جنسی و غیره) رهایی از "ترس از تجربه های نکرده" در روایط سکسیه که معمولا زیر عنوان اصول اخلاقی قایم می شن. اما زیادی اغراق کرده، اونقدری که فرویدسیم مدرن، لیبرالیسم و کلا آزادی بی قید شرط روابط سکسی، تو این فیلم موج میزنه خبری از عشق نیست. فقط یه گوشه هایی از عشق بین دو تا گی رو نشون داده.(من با لغت همجنس باز برای گی مشکل دارم، خیلی وقتا رابطه ها جدی تر ازیه بازیه که بگیم همجنس "باز" ). کارگردان آزادی در روابط رو با هم آغوشی با یک نفر غیر از پارتنرهمیشگی( برای همه شخصیتا) نشون داده و به همین دلیل به مقوله سکس خیلی فیزیکی نگاه کرده و جایی برای رومنس باز نذاشته، جوری که روابط غیر ملموسه: یه زوج که در طول فیلم در آغوش همند و لبخند رضایت از لب خانم دور نمیشه، با همون لبخند ولی از نوع سخاونش پذیرای شخصیت اول فیلم می شن
