۱۳۸۸ خرداد ۳, یکشنبه

آپوزسیون،تحریم و سندرم استکهلم

سندرم استکهلم همون مرضیه که گروگان جذب گروگانگیرش می شه و ظاهرا آپوزسیون ایران بدجوری دچارش شده. اینا مثل روسپیانی می مونن که آلت بزرگ اصولگراها بهشون ساخته و دوست دارن این همخوابگی ادامه پیدا کنه. بدون شک، تحریم طفل حرامزاده هم آغوشی اصولگراها با آپوزسیون ج.ا. ست.

شیخ قرتی

میرحسین خوب حرف زد. زد تو خال،الان درد مملکت اقتصاده.کون لق دموکراسی

رضایی هم که دمش گرم،همینکه رای ا.ن. رو می شکونه خیلی مرده. اول حرفاش بد نبود،آمار خوبی داد ولی بعد زد تو جاده خاکی. یه لحظه ایران رو با فرانسه اشتباه گرفت و برنامه 20 ساله دهم رو پیش پیش پرده برداری کرد

اما این شیخ لر خرابکاری کرد.مرد حسابی تو که دیدی مردم 4 سال پیش معین رو به تخمشون حساب نکردن، حالا اومدی همون حرفا رو تکرار می کنی

مردم 4 سال پیش به رفسنجانی رای ندادن اونوقت تو آدمش، کرباسچی رو میاری جلو،که به جز شهرنشین ها عالم و آدم که فقط دادگاه های مضحک اژه ای رو دیدن، فکر می کنن کرباسچی یه چیزی تو همون مایه های شستچیه

توی قرتی باید بیای بگی اگه 4 سال پیش گفتم 50 هزار تومن، الان 100 هزار تومن می دم. تو باید رای عوام رو جمع کنی تا رای ا.ن. بشکنه، نه اینکه رای نخبگان رو گدایی کنی

یه جورایی نا امیدم، ائتلاف سیاه آپوزسیون و اصولگراها که ماحصلش طفل حرومزاده تحریمه، سایه نکبتی داره. بچه هایی که 67 تو کمر باباشون وول می خوردن، موسوی رو به خاطر اعداما به صلابه کشیدن. جالبه این وسط سلطنت طلبا که شاه بی همه چیزشون همین رفقای 67 روی تار و مار کرده بود هم مدعی خون این بچه ها شدن

به سلامتی داریم می ریم که 4 سال دیگه هم مملکت رو به فاک عظما بدیم دست ا.ن