۱۳۸۶ آذر ۱۲, دوشنبه

سیگار-مذهب، مذهب-سیگار




امشب می خوام یکی از تئوری های مزخرف قدیمیم رو بلغور کنم و دل بروبکسی که دلشون واسه این تیپ کس شعرها تنگ شده شاد کنم

1- من یک زمانی مذهبی* بودم. خانواده ام هم ریشه مذهبی دارن. مادرمم که خب اهل طاعات و عباداته. از بچگی تو محیط های مذهبی زیاد بودم. خیلی با عشق قرآن رو یاد می گرفتم و می خوندم. سواد قرآنیم چه از لحاظ معنا(عربی) و چه تفسیر و حتی تجوید بالاست. در کل با چم و خم مذهب آشنا هستم و هنوز هم علاقه خاصی به این مقوله دارم

قرآن یکی از فصیح ترین و زیباترین کتاب های موجود است. البته نباید از زیبایی بی حد و حصر دیوان حافظ و گلستان سعدی بگذریم، ولی هم فرکانسی آیات و وزن سجین این کتاب با ذهن انسان، ترکیب آرامش بخش بی نظیری رو ایجاد کرده. همین قرائت سوره شمس توسط عبدالباسط که آپلودش کردم، آدم باید خیلی پرت باشه که اینو بشنوه و حال نکنه

البته شکی نیست که قرآن در معنا دچار نقصان هایی هم هست که اینجا بهش نمی پردازم، ولی کلا مقصودم از پیش کشیدن این بحث، اشاره به گوشه های زیبا و آرامش دهنده مذهب در کنار مضراتش است. آرامشی که موجب موج جدید رویکرد به مذهب در جوامع دچار ضعف فکری در غرب(مشخصا آمریکا) شده است

2- یک زمانی سیگار می کشیدم، با لذت کشیدن و نکشیدنش و تمام مضراتش آشنام. الان هم که ترک کردم، باهاش هیچ مخالفتی ندارم. فکر نکنم کسی از دوستام یادش باشه که من برای یکبار هم که شده بهش گفته باشم سیگار نکش

مسلما سیگار به بدن ضرر می رسونه و اگه زیاده روی کنی سرطان می گیری می میری، ولی هیچ دکتری تا حالا پیدا نشده به این موضوع فکر کنه که سیگار با ایجاد آرامش(هرچند کاذب) و لذت در آدمها، چقدر می تونه نقش مفیدی بازی کنه. وانگهی تو این دنیای پر از کثافت و دود و میکروب حالا یه خورده نیکوتین چه گهی می خواد بخوره

3- علیرغم همه احترامی که برای مارکس قائلم، اما "دین افیون توده هاست" رو یک مقدار غلو شده می بینم. الان تو همین مملکت خودمون کلی آدمایی رو می بینیم که علیرغم پایبندیشون به مذهب، گرفتا رهپروت افیون نیستن و رو همین زمین سیر می کنن. به نظر من دین مثل توتونه: با قطران های مختلف می شه پیچوندش تو کاغذ سیگار، با فیلتر و بی فیلتر کشیدش. قطعا مضراتی داره هم برای فرد و هم برای جامعه ولی در عین حال آرامش بخش و لذت آوره. معمولا نه مثل تریاک از سر عادت برن سراغش، بلکه هر وقت دلشون بگیره یه پکی بهش می زنن. ترک کردنش به سختی تریاک نیست ولی باز یه قدرت درونی می خواد. یه کشورهایی مثل آمریکا که مردمش نتونستن مثل اروپاییا جذب مضامین آرامش دهنده ای چون هنر و زیبایی شناسی شن، این سیگار رو به صورت لایت و با قطران کم به جامعه تزریق کردند(البته تاثیر مخرب همین نیکوتین کم هم تو ظهور پرزیدنت بوش مشهوده!!!)

بعضی فرقه ها مثل القاعده این سیگارا واسشون سوسولیه، به زیر قلیون راضی نمی شن. تو کشور ما یه عده اشنوکش هستند که می خوان به مردم ماربورو قرمز کش حکومت کنن. موج جدید عرفان گرا هم که دیگه نوبرن، اینا توتون رو می ریزن تو پیپ، ژست روشنفکری هم می گیرن اما نمی دونن ضرر پیپ ده برابر سیگاره

پ.ن.: تفاوت ظریفی بین دین و مذهب هست. در حقیقت منظورم از مذهبی متدین یا مومنه