ژنرال اول بشی آخر بشی دوست دارم
چندین سال بود که تیم ملی برام اون جذابیتاشو از دست داده بود. منی که همه بازی های تهران استقلال رو می رفتم استادیوم، تا حالا یه بار هم برای تیم ملی نرفتم. این مشکل از زمانی شروع شد که مایلی کهن مربی بود و به جز علی منصوریان هیچ استقلالی رو دعوت نکرد. بعد ازون ازین فوتبال مافیایی و بی هویت زده شدم و به جز مدتی که پورحیدری مربی بود، حتی بازی های تیم ملی رو هم نمی دیدم. زمانی که بلازویچ مربی بود، به خاطر علاقه ام به اصلاح طلب ها و شخص صفایی فراهانی دوست داشتم تیم نتیجه بگیره.زمان برانکو که اصلا بازی ها رو دنبال نمی کردم و همه حواسم به استقلال بود وبس، چه بسا اگه دوستام دعوتم نمی کردن با هم باشیم، بازی های جام جهانی رو هم نمی دیدم که ای کاش هم نمی دیدم. وقتی ملت از مربی کم سواد و کلاش تیم تعریف می کردن و به برترین فوتبالیست مملکت فحش می دادن، واقعا زجر کشیدم
ژنرال رو از سال افتخار آبیا، شصت و هشت یادمه. روزایی که هنوز اردشیر قلعه نویی ریزه میزه، امیر قلعه نوعی نشده بود. روزایی که دعا می کردیم تا هافبکمون آسیب نبینه تا با یه پاس تودر و کورس چنگیز، یه دونه ازون گلای اس اسی ببینیم. روزگار چرخید تا رسید به زمانی که در جواب بچه های روبرو جایگاه که داد می زدن "امیر قلعه نوعیه" پا می شدم بلندتر داد میزدم "سرور هر چی لنگیه". حالا ژنرال مربی تیم ملی شد و منم بعد از مدتها با تیم آشتی کردم، براش هورا کشیدم و حرصشو خوردم.ولی
میگن امیر لمپنه: ما ایرانیا اکثرمون یه رگ لمپنی داریم، دروغ می گم؟ کدوممون دلمون قیلی ویلی نمیره جلو دوست دخترمون با ملت یقه گیری کنیم یا فحش خواهر مادر بدیم؟ ضمن اینکه فوتبالیستای ما عمدتا از قشر بسیار پایین جامعه هستن و فقر فرهنگی شدیدی دارن که قلعه نوعی هم ازین قاعده مستثنی نیست. ولی اگه یه مقدار تو فوتبالمون دقیق شیم متوجه می شیم اگه بهترین مربی دنیا رو هم بیارن ایران، با وجود یک تعداد آدم سرکش و ادعا هیچ کاری از پیش نمی ره و شاید جمع کردن تیم از عهده کسی از جنس خودشون بر بیاد
میگن امیر بی سواده: در حال حاضر هم من تفاوت چندانی تو نحوه بازی تیم ملی نسبت به قبل نمی بینم. یعنی کما فی السابق داریم رو حرکات اتفاقی گل می زنیم نه حرکت تیمی، این باختمون به کره هم که فقط و فقط بدشانسی بود. پس حتما همه مربیای قبلی هم بی سواد بودن.ضمن اینکه متاسفانه به دلیل شرایط جهانی، هیچ تیم خوبی حاضر نشد با ما بازی تدارکاتی برگزار کنه. همچنین متاسفانه در حال حاضر با رفتن دایی، تیم کاپیتان مقتدر و خوبی نداره که تیم رو تو زمین و خارج زمین جمع و جور کنه
می گن امیر مافیاییه: فوتبال ایران صد در صد مافیاییه و خود امیر یکی از قربانیان بزرگ مافیاست، هافبکی که اگر ظلم پروین در حقش نبود، می تونست بهترین هافبک تیم ملی باشه(این نکته رو حتی آری هان هم حدود ده سال پیش گفته بود). اگه بخوایم راهی رو که قلعه نوعی رفته تا به اینجا برسه بدونیم،باید نگاهی به کتاب "نازی آبادی ها" ی محمد قوچانی بندازیم، شناخت خوبی ازین لایه از اجتماع می ده. تو اینکه قلعه نوعی در کنار تلاش های بسیارش،با قالتاق بازی به اینجا رسیده شکی نیست ولی اینکارو هممون تو این مملکت داریم می کنیم(حتی یه خارجی مثل برانکو هم اینکارو با یک ژست باکلاسترش انجام می ده)ولی همه ذکاوت و پشتکار امیر رو نداشتن تا به اینجا برسن.ضمن اینکه فراموش نکنید قلعه نوعی آدم فوق العاده باهوشیه و فهم بسیار بالایی از فوتبال داره، به جرات می تونم بگم تو این چند سالی که فوتبال ایران رو دنبال کردم پنج تا بازیکن باهوش دیدم: امیر و زرینچه و نامجو مطلق و داریوش یزدانی و نوید کیا که امیر تو همشون سر بوده
می گن امیر در حد تیم ملی نیست:می دونید مشکل ما ایرانیا چیه؟ هممون هم خایمالیم هم تنگنظر. بعد وقتی می بینیم یه خایمال مثل خودمون به جایی رسیده که ما بهش نرسیدیم، از حسادت طرف رو خراب می کنیم، غافل از اینکه کسی مثل قلعه نوعی بر خلاف من و تو از مغزش خیلی خوب استفاده می کنه
ژنرال رو از سال افتخار آبیا، شصت و هشت یادمه. روزایی که هنوز اردشیر قلعه نویی ریزه میزه، امیر قلعه نوعی نشده بود. روزایی که دعا می کردیم تا هافبکمون آسیب نبینه تا با یه پاس تودر و کورس چنگیز، یه دونه ازون گلای اس اسی ببینیم. روزگار چرخید تا رسید به زمانی که در جواب بچه های روبرو جایگاه که داد می زدن "امیر قلعه نوعیه" پا می شدم بلندتر داد میزدم "سرور هر چی لنگیه". حالا ژنرال مربی تیم ملی شد و منم بعد از مدتها با تیم آشتی کردم، براش هورا کشیدم و حرصشو خوردم.ولی
میگن امیر لمپنه: ما ایرانیا اکثرمون یه رگ لمپنی داریم، دروغ می گم؟ کدوممون دلمون قیلی ویلی نمیره جلو دوست دخترمون با ملت یقه گیری کنیم یا فحش خواهر مادر بدیم؟ ضمن اینکه فوتبالیستای ما عمدتا از قشر بسیار پایین جامعه هستن و فقر فرهنگی شدیدی دارن که قلعه نوعی هم ازین قاعده مستثنی نیست. ولی اگه یه مقدار تو فوتبالمون دقیق شیم متوجه می شیم اگه بهترین مربی دنیا رو هم بیارن ایران، با وجود یک تعداد آدم سرکش و ادعا هیچ کاری از پیش نمی ره و شاید جمع کردن تیم از عهده کسی از جنس خودشون بر بیاد
میگن امیر بی سواده: در حال حاضر هم من تفاوت چندانی تو نحوه بازی تیم ملی نسبت به قبل نمی بینم. یعنی کما فی السابق داریم رو حرکات اتفاقی گل می زنیم نه حرکت تیمی، این باختمون به کره هم که فقط و فقط بدشانسی بود. پس حتما همه مربیای قبلی هم بی سواد بودن.ضمن اینکه متاسفانه به دلیل شرایط جهانی، هیچ تیم خوبی حاضر نشد با ما بازی تدارکاتی برگزار کنه. همچنین متاسفانه در حال حاضر با رفتن دایی، تیم کاپیتان مقتدر و خوبی نداره که تیم رو تو زمین و خارج زمین جمع و جور کنه
می گن امیر مافیاییه: فوتبال ایران صد در صد مافیاییه و خود امیر یکی از قربانیان بزرگ مافیاست، هافبکی که اگر ظلم پروین در حقش نبود، می تونست بهترین هافبک تیم ملی باشه(این نکته رو حتی آری هان هم حدود ده سال پیش گفته بود). اگه بخوایم راهی رو که قلعه نوعی رفته تا به اینجا برسه بدونیم،باید نگاهی به کتاب "نازی آبادی ها" ی محمد قوچانی بندازیم، شناخت خوبی ازین لایه از اجتماع می ده. تو اینکه قلعه نوعی در کنار تلاش های بسیارش،با قالتاق بازی به اینجا رسیده شکی نیست ولی اینکارو هممون تو این مملکت داریم می کنیم(حتی یه خارجی مثل برانکو هم اینکارو با یک ژست باکلاسترش انجام می ده)ولی همه ذکاوت و پشتکار امیر رو نداشتن تا به اینجا برسن.ضمن اینکه فراموش نکنید قلعه نوعی آدم فوق العاده باهوشیه و فهم بسیار بالایی از فوتبال داره، به جرات می تونم بگم تو این چند سالی که فوتبال ایران رو دنبال کردم پنج تا بازیکن باهوش دیدم: امیر و زرینچه و نامجو مطلق و داریوش یزدانی و نوید کیا که امیر تو همشون سر بوده
می گن امیر در حد تیم ملی نیست:می دونید مشکل ما ایرانیا چیه؟ هممون هم خایمالیم هم تنگنظر. بعد وقتی می بینیم یه خایمال مثل خودمون به جایی رسیده که ما بهش نرسیدیم، از حسادت طرف رو خراب می کنیم، غافل از اینکه کسی مثل قلعه نوعی بر خلاف من و تو از مغزش خیلی خوب استفاده می کنه
در هر حال به نظر میاد ملت همیشه ناراضی ما دنبال یک سوژه مخالفت می گردن، و حالا که دیگه دایی هم تو تیم ملی نیست، گیر دادن به قلعه نوعی. متاسفانه مردم ما همونطور که همیشه چشم بسته حرکت و طوطی وار حرف می زنن بدون لحظه ای تامل و تفکر و خدا بدور تعقل، پشت سر یه مشت "خود روشنفکر بین" خوش پز ولی توخالی مثل فردوسی پور و روزنامه نویسای خاله زنک روزنامه های روشنفکری اعم از شرق و اعتماد ملی، چاک دهن رو وا می کنن و شروع می کنن لیچار دادن به مربی.می دونید آخه، الان فحش دادن به قلعه نوعی ، به خصوص دادن لقب لمپن، مد جدید روشنفکریه. یه ابله چند روز پیش تو سایتش رابطه بین قلعه نوعی و برانکو رو قیاس کرده بود با احمدی نژاد و خاتمی .تو خود حدیث مفصل بخوان ازین مجمل
