نوستالوژی قورباغه سبز
تلویزیون ایران رو ندارم، برای دیدن قسمت دوم اعترافات اسفندیاری –تاجبخش-جهانبگلو باید تا جمعه صبح صبر می کردم تا از اینترنت دانلودش کنم
تو کثافتکاری های آمریکا شکی نیست.صادارت زورکی دموکراسی با زور به عراق و افغانستان، مخملی بلوک شرق و ..... که همش تو نئوکلونیالیسم نفرت برانگیز آمریکایی خلاصه می شه. این همون پیش بینی لنین تو امپریالیسم بود که این ابر امپرالیست دنیا یه روزی اونقد گنده می شه که دیگه بازارهای داخلی خودش و متحداش جوابشو نمی ده و می ره سراغ بازارای جدید، حالا با روش های مسالمت آمیز نشد با زور
نمی دونم چه الزامی داشت جمهوری اسلامی بخواد این مساله رو با یه شوی بی سر و ته نشون بده. چه اشکالی داشت که بجای میکس فیلم مستند انقلاب مخملی قرقیزستان با اعترافات سه انسان بالغ، خود فیلم رو نشون می دادن. ازین سه نفر جهانبگلو رو می شناسم و با دو کتاب "مدرن ها" و "نقد عقل مدرن" واقعا حال کرده بودم، منو یاد روزایی انداخت که هایدیگر بازی بابک احمدی شک انداخت تو عقایدم و پوپرش منو کشوند پای جلسات جهانبگلو و فرهادپور.... روزایی که دانشکده فنی رو دودر می کردم به هوای جلسات بابک احمدی تو علوم سیاسی
ما ایرانیا به خودی خود از آمریکا بدمون میاد اگرچه هممون آرزمونه که توش زندگی کنیم. یکیش خودم،تا حالا سه بار برای ویزای دانشجویی اقدام کردم و هر سه بار رد شدم. کنسول می گه تو آدم زرنگی به نظر میای، می ری آمریکا می مونی. از یه طرف خوشحالم که پخمه به نظر نمیام تا ویزا بهم بدن واز طرف دیگه ناراحت که موقعیت گرفتن دکترا و از همه مهمتر موضوع تحقیقی بورسم از دست می ره. دفعه سوم به کنسول گفتم اگرچه دلم می خواد یه تجربه چهار ساله زندگی تو آمریکا رو داشته باشم ولی مطمئن باش اگه آمریکا بخواد به ایران حمله کنه، اولین کسیم که اسلحه دستم می گیرم جلوش وامیستم
خب صبح جمعه شد و اعترافات رو دیدم ولی دلم می خواد برگردم به اونروزا که صبح جمعه از خواب پا می شدم تلویزیون روشن می کردم، قورباغه سبز بهم سلام می داد. یادمه یه روز تو تلویزیون گفتن مجری سبیلوی دوست داشتنی برنامه(اگه اشتباه نکنم اسمش علیرضا توپچی بود که شبیه علیرضا امیرقاسمی بود و شاید به همین دلیله که من این دومی رو دوست دارم) تصادف کرده و مرده. بعد ازون دیگه قورباغه سبز نشون ندادن. اون روزا به خودم قول دادم بزرگ که شدم سیبیل بذارم، خودم دوباره برنامه رو اجرا کنم.نمی دونم هنوز بزرگ نشدم یا
تو کثافتکاری های آمریکا شکی نیست.صادارت زورکی دموکراسی با زور به عراق و افغانستان، مخملی بلوک شرق و ..... که همش تو نئوکلونیالیسم نفرت برانگیز آمریکایی خلاصه می شه. این همون پیش بینی لنین تو امپریالیسم بود که این ابر امپرالیست دنیا یه روزی اونقد گنده می شه که دیگه بازارهای داخلی خودش و متحداش جوابشو نمی ده و می ره سراغ بازارای جدید، حالا با روش های مسالمت آمیز نشد با زور
نمی دونم چه الزامی داشت جمهوری اسلامی بخواد این مساله رو با یه شوی بی سر و ته نشون بده. چه اشکالی داشت که بجای میکس فیلم مستند انقلاب مخملی قرقیزستان با اعترافات سه انسان بالغ، خود فیلم رو نشون می دادن. ازین سه نفر جهانبگلو رو می شناسم و با دو کتاب "مدرن ها" و "نقد عقل مدرن" واقعا حال کرده بودم، منو یاد روزایی انداخت که هایدیگر بازی بابک احمدی شک انداخت تو عقایدم و پوپرش منو کشوند پای جلسات جهانبگلو و فرهادپور.... روزایی که دانشکده فنی رو دودر می کردم به هوای جلسات بابک احمدی تو علوم سیاسی
ما ایرانیا به خودی خود از آمریکا بدمون میاد اگرچه هممون آرزمونه که توش زندگی کنیم. یکیش خودم،تا حالا سه بار برای ویزای دانشجویی اقدام کردم و هر سه بار رد شدم. کنسول می گه تو آدم زرنگی به نظر میای، می ری آمریکا می مونی. از یه طرف خوشحالم که پخمه به نظر نمیام تا ویزا بهم بدن واز طرف دیگه ناراحت که موقعیت گرفتن دکترا و از همه مهمتر موضوع تحقیقی بورسم از دست می ره. دفعه سوم به کنسول گفتم اگرچه دلم می خواد یه تجربه چهار ساله زندگی تو آمریکا رو داشته باشم ولی مطمئن باش اگه آمریکا بخواد به ایران حمله کنه، اولین کسیم که اسلحه دستم می گیرم جلوش وامیستم
خب صبح جمعه شد و اعترافات رو دیدم ولی دلم می خواد برگردم به اونروزا که صبح جمعه از خواب پا می شدم تلویزیون روشن می کردم، قورباغه سبز بهم سلام می داد. یادمه یه روز تو تلویزیون گفتن مجری سبیلوی دوست داشتنی برنامه(اگه اشتباه نکنم اسمش علیرضا توپچی بود که شبیه علیرضا امیرقاسمی بود و شاید به همین دلیله که من این دومی رو دوست دارم) تصادف کرده و مرده. بعد ازون دیگه قورباغه سبز نشون ندادن. اون روزا به خودم قول دادم بزرگ که شدم سیبیل بذارم، خودم دوباره برنامه رو اجرا کنم.نمی دونم هنوز بزرگ نشدم یا
