اقتصاد روشن آینده با طرح موسوی-مظاهری

بالاخره فرصت پیدا کردم تا برنامه های همه کاندیدا ها رو ببینم و یک تحلیل اجمالی داشته باشم:

تبلیغات: فیلم مستند احمدی نژاد بیشتر تو مایه های فیلم هندی بود. فیلم میر حسین متعلق به کارگردانیه که فیلماش برام غیرقابل تحمله، پر از سوز و گداز و آی ملت ما بدبخت و فقیریم!!! فیلم رضایی منو یاد برره انداخت، واقعا یه لحظه فکر کردم مهران مدیری کارگردانیش کرده. فیلم کروبی هم که مبتذل بود در حد فیلم پورنو. جمیله کدیور که شوهر خودش کلی حرف و حدیث پشت سرشه، حرف از تعدد زوجات می زنه. بهروز افخمی که سر پیری زن و بچه رو ول می کنه می ره سراغ عشق جدید، از "کانون گرم خانواده" فیلمبرداری می کنه!!! کرباسچی که تو مملکت به آقا دزده اسمش در رفته واسه فقرا گریه می کنه!!

تیم های اجرایی: احمدی نژاد که تیم افتضاحش تغییر نکرده. رضایی نکته جذابش همون دانش جعفریه. موسوی هم که هر آنچه توانمند در ایران هست در کیسه داره. از مظاهری و زنگه تا بهزاد نبوی و صفایی فرهانی. اما مضحکترین تیم متعلق به کروبیه. کرباسچی از لج خاتمی و رفسنجانی اومده پیش کروبی!!! اینو تو مصاحبه اش با کروبی (تو یوتوب) جایی علنی می کنه که از کروبی می پرسه شما هم مثل روسای قبلی بی مرام هستی؟ ملیجک خاتمی،موسیو ابطحی هم که از سر لجبازی اومده چسبیده به کروبی. دکتر بی سواد نجفی، مرد خایمال همیشه در صحنه هم که رکن اقتصادی قضیه است. جناب عبدی، عامل اصلی تخریب جریان اصلاحات هم که بله!!! آدمی که تا همین چند وقت پیش اعتقاد داشت همین نفت مملکت ما رو خراب کرده و آرزوی نبودش رو داشت،حال شده مدافع طرح گداپرور توزیع پول نفت!!!

افراد: خوشحالم احمدی نژاد شخصیت واقعیش رو داره نشون می ده. از رضایی خوشم اومد. این آدم در هر حال لیاقت خودش رو در فرماندهی جنگ نشون داده بود. اگرچه تا چند سال بعد از جنگ هنوز تو همون حال و هوا بود و تا حدی تبدیل به یک دون کیشوت کلاسیک شده بود اما با فاصله گرفتن از لباس نظامی،شخصیت خودش رو باز شناخت. در مجموع نشون داده آدم اصیل و ریشه داریست اگرچه تا پختگی کامل هنوز راه داره. دلم شدیدا برای کروبی می سوزه.جریان اصلاحات به این مرد احتیاج داره،اما نه به عنوان رئیس جمهور بلکه یک رئیس مجلس خوب. طفلکی رسیدن به قدرت به جنون رسونده تش. چون بار آخریه که می تونه کاندید شه(مگه اینکه صغر سن بگیره!) حاضره به هر قیمتی این پست رو بگیره. این وسط آدمای شیشه خورده دار مثل قوچانی هم دارن کوکش می کنن تا هر حرفی رو که بهش اعتقادم نداره،به زبون بیاره. در مورد میرحسین چیز خاصی ندارم. همون شخصیت متین و مدیر قوی که انتظار می رفت.

اقتصاد: دیدگاه چپ من ایجاب می کنه به این قضیه بیشتر از همه اهمیت بدم.به هر حال معتقدم برای رسیدن به دموکراسی ما به یک حداقل زیر ساخت های اقتصادی داریم.احمدی نژاد که 100 درصد آف هست. طرح کروبی و رضایی مشابهه اگرچه مال رضایی نسبتا بهتره. ولی کلا از این طرح های گداپرور به جایی نمی رسیم. این بسیار واضحه که توی یک کشور در حال توسعه عملیترین راه برای کاهش فقر، ایجاد اشتغال هست، نه توزیع مستقیم پول نفت.طرح کروبی یا در حقیقت نجفی بسیار ضعیفه. بیمه تحصیلی و بیکاری و کذلک مختص کشورهای توسعه یافته است که اگه 10 درصد مردمشون هم کار کنن چرخ مملکتشون می چرخه، نه کشور در حال توسعه که همه باید بسیج بشن برای ساختنش. طرح رضایی یا دانش جعفری همون اصلاح یافته طرح احمدی نژاد هست. صندوق توسعه ملی نقش همون بانک ها رو بازی خواهد کرد در دادن وام به بنگاه های زودبازده!!! فدارالیزم اقتصادی که اصلا طرح عملی نیست ضمن اینکه خطرناکه. طرح موسوی یا مظاهری مطمئنترین برنامه هست. سرمایه گذاری پول نفت در صنعت نفت روش جواب داده ست که تضمین مطمئنی برای ایجاد اشتغال هم پشتش هست. در مورد اصل 44 هم مسلما من دیدگاه موسوی رو بیشتر می پسندم و با قانون فعلی مشکل دارم(جالبه که موسوی تو مناظره اش با رضایی، به کار غیر قانونی رهبر در مورد تغییر اصل 44 اشاره کرد!) زیر بنای اقتصاد ایران باید کماکان دولتی باشه(تا مرحله توسعه یافتگی کامل) و رو بنا خصوصی. در حالی که مجمع بدون رفراندوم و با تایید رهبر این قانون رو عوض کرد و عملا سیاست اقتصادی کشور رو به سمت کاپتالیزم سوق داد.صنایع مادر باید دولتی باشن، کارایی مثل فروختن سهام فولاد خوزستان به بخش خصوصی اشتباه محض بود که تا همین امروز هم برای دو طرف نتیجه اش شکست بوده. امیدوارم موسوی بتونه این قانون رو اصلاح و به طرز صحیح اجرا کنه.